ξεπροβάλει κάπου 50 εκατοστά από την επιφάνεια της θάλασσας. Δεν φαίνεται και ούτε είναι μέρος της ξέρας, παρά το μόνο ορατό απο την επιφάνεια σημείο που θυμίζει την τραγωδία που ξετυλίχθηκε εκεί. Στην πραγματικότητα είναι το φουγάρο ενός πλοίου που ακουμπά πλέον για πάντα στον βυθό. 15 χρόνια πρίν ένα μικρό φορτηγό φορτωμένο λαμαρίνες ανέβαινε αργά τον δρόμο για το λιμάνι προορισμού του. Για λόγους άγνωστους σε μας το πλοίο βρέθηκε πάνω στην ξήρα. Η σύγκρουση ήταν σφοδρή και τα μυτερά βράχια της ξέρας έσκισαν με τρομερη ευκολία τις λαμαρίνες του μικρού φορτηγού. Απο την σύγκρουση το πλοίο χωρίστηκε σε δύο κομμάτια και βυθίστηκε αμέσως στον υγρό τάφο του Το μεγαλύτερο μέρος του σκάφους κάθησε όρθιο απαλά στον αμμώδη βυθό. Το υπόλοιπο παρασύρθηκε μερικά μέτρα πιό μακριά. Με την πάροδο του χρόνου η άμμος που συσωρεύθηκε γύρω από το κουφάρι του πλοίου στερέωσε το όρθια βρισκόμενο κουφάρι. Τα ύφαλά του βρίσκονται σήμερα μερικά μέτρα βυθισμένα στην άμμο. Η προσέγγιση στο ναυάγιο είναι αρκετά εύκολη με ταχύπλοο σκάφος από την Πάρο και την Νάξο. Ενα μικρό σκάφος ή ένα φουσκωτό μπορεί να δέσει στο φουγάρο που εξέχει ενώ ένα μεγαλύτερο θα αναγκαστεί να αγκυροβολήσει μερικές δεκάδες μέτρα πιό μακριά για να αποφύγει το μπλέξιμο της αγκυράς του στα κιγκλιδώματα του ναυαγίου που βρίσκεται από κάτω. Η περιοχή βρίσκεται κοντά στην ρούτα αρκετών πλοίων και ταχύπλοων σκαφών της τακτικής ακτοπλοϊκής συγκοινωνίας και συνεπώς ενα αγκυροβολημένο σκάφος πρέπει να είναι διαρκώς σε επιφυλακή. Σαν σημείο αναφοράς στην αρχή της κατάδυσης πρέπει να ληφθεί το φουγάρο του ναυαγίου. Ακολουθώντας το φουγάρο θα βρεθείτε στο πρώτο κατάστρωμα του πλοίου στο οποίο είναι ευδιάκριτα τα σίδερα που κάποτε στήριζαν μία τέντα για τον ήλιο. Μπορείτε να κολυμπήσετε ή ακόμα και να περπατήσετε κατά μήκος του καταστρώματος και να ανεβοκατεβειτε τα σκαλοπάτια που οδηγούν στο κάτω κατάστρωμα. Η κατάδυση θα συνεχιστεί από τήν εξωτερικά πλευρά του πλοίου και θα οδηγηθείτε στο κάτω κατάστρωμα. Μπορείτε να ελιχθήτε μέσα από τους εξωτερικούς διαδρόμους και να βρείτε το άνοιγμα που οδηγεί στα εσωτερικά διαμερίσματα. Oλοι οι χώροι είναι αρκετά εύκολα προσπελάσιμοι και αρκετά αντικείμανα που εξυπηρετούσαν τις ανάγκες του προσωπικού βρίσκονται ακόμα στην θέση τους. Καιρός για μία εξωτερική περιήγηση. Αφήνουμε τα άδυτα του πλοίου και κατεβαίνουμε από την πλευρά της πρύμνης. Ο αμμώδης βυθός γυαλίζει στο φώς του ήλιου που φτάνει ακόμα έντονο στα 27 μέτρα βάθος. Μεχρι πριν μερικά χρόνια η τεράστια προπέλα του φορτηγού βρισκόταν στην θέση της ακίνητη, βυθισμένη και αυτή αρκετά βαθειά στην άμμο. Η αξία του μετάλλου της όμως οδήγησε τους σύγχρονους χρυσοθήρες των βυθών στην αφαιρεσή της. Ελάχιστα εκατοστά πάνω από την άμμο του βυθού ξεπροβάλει μόνος πλέον ο άξονας της. Το περιτρυφύρισμα του ναυαγίου εξωτερικά (μήκος περίπου 45 μέτρα) μας οδηγεί στο μπροστινό μέρος του σκάφους. Τόση ώρα παρατηρώντας το σχεδόν ατόφιο κουφάρι του πλοίου καθισμένο ολόϊσια στον βυθό, νόμισα ότι παρατηρούσα ένα σκάφος στο καρνάγιο έτοιμο ανα πάσαστιγμή να ξεκινήξσει για νέα ταξίδια. Τώρα όμως στην μπροστινή πλευρά του σκάφους , το σκηνικό αλλάζει. Οι παραμορφωμένες και τσακισμένες λαμαρινες σε προειδοποιούν για την επόμενη σκηνή. Η πλώρη έχει αποσπαστεί ολόκληρη και ένα τεράστιο χάσμα βρίσκεται στην θέση της. Στο κάτω μέρος, στα αμπάρια του φορτηγού, είναι ακόμα στιβαγμένες μία μία οι μεταλλικές λαμαρίνες του φορτίου. Οι ακμές τους ξεχωρίζουν ακόμα αλλά η οξείδωση έχει μετατρέψει πλέον τις λαμαρίνες σε ένα ενιαίο σώμα.. Η ώρα περνάει γρήγορα και απο τα 27 μέτρα είναι πλέον καιρός να αρχίσουμε την ανάδυση.. Περνάμεμε ξανά μεσα απο τους διαδρόμους των καταστρωμάτων και ακολουθόντας το φουγάρο σταματάμε για μερικά λεπτά στα 5 μετρα. Ετσι από πάνω παρατηρούμε ξανά τον τεράστιο σκουριασμένο όγκο που σβύνει απαλά στο γαλάζιο των νερών.
Κυριακή 25 Μαρτίου 2012
TΟ NAYΑΓΙΟ ΤΗΣ ΠΑΡΟΝΑΞΙΑΣ
ξεπροβάλει κάπου 50 εκατοστά από την επιφάνεια της θάλασσας. Δεν φαίνεται και ούτε είναι μέρος της ξέρας, παρά το μόνο ορατό απο την επιφάνεια σημείο που θυμίζει την τραγωδία που ξετυλίχθηκε εκεί. Στην πραγματικότητα είναι το φουγάρο ενός πλοίου που ακουμπά πλέον για πάντα στον βυθό. 15 χρόνια πρίν ένα μικρό φορτηγό φορτωμένο λαμαρίνες ανέβαινε αργά τον δρόμο για το λιμάνι προορισμού του. Για λόγους άγνωστους σε μας το πλοίο βρέθηκε πάνω στην ξήρα. Η σύγκρουση ήταν σφοδρή και τα μυτερά βράχια της ξέρας έσκισαν με τρομερη ευκολία τις λαμαρίνες του μικρού φορτηγού. Απο την σύγκρουση το πλοίο χωρίστηκε σε δύο κομμάτια και βυθίστηκε αμέσως στον υγρό τάφο του Το μεγαλύτερο μέρος του σκάφους κάθησε όρθιο απαλά στον αμμώδη βυθό. Το υπόλοιπο παρασύρθηκε μερικά μέτρα πιό μακριά. Με την πάροδο του χρόνου η άμμος που συσωρεύθηκε γύρω από το κουφάρι του πλοίου στερέωσε το όρθια βρισκόμενο κουφάρι. Τα ύφαλά του βρίσκονται σήμερα μερικά μέτρα βυθισμένα στην άμμο. Η προσέγγιση στο ναυάγιο είναι αρκετά εύκολη με ταχύπλοο σκάφος από την Πάρο και την Νάξο. Ενα μικρό σκάφος ή ένα φουσκωτό μπορεί να δέσει στο φουγάρο που εξέχει ενώ ένα μεγαλύτερο θα αναγκαστεί να αγκυροβολήσει μερικές δεκάδες μέτρα πιό μακριά για να αποφύγει το μπλέξιμο της αγκυράς του στα κιγκλιδώματα του ναυαγίου που βρίσκεται από κάτω. Η περιοχή βρίσκεται κοντά στην ρούτα αρκετών πλοίων και ταχύπλοων σκαφών της τακτικής ακτοπλοϊκής συγκοινωνίας και συνεπώς ενα αγκυροβολημένο σκάφος πρέπει να είναι διαρκώς σε επιφυλακή. Σαν σημείο αναφοράς στην αρχή της κατάδυσης πρέπει να ληφθεί το φουγάρο του ναυαγίου. Ακολουθώντας το φουγάρο θα βρεθείτε στο πρώτο κατάστρωμα του πλοίου στο οποίο είναι ευδιάκριτα τα σίδερα που κάποτε στήριζαν μία τέντα για τον ήλιο. Μπορείτε να κολυμπήσετε ή ακόμα και να περπατήσετε κατά μήκος του καταστρώματος και να ανεβοκατεβειτε τα σκαλοπάτια που οδηγούν στο κάτω κατάστρωμα. Η κατάδυση θα συνεχιστεί από τήν εξωτερικά πλευρά του πλοίου και θα οδηγηθείτε στο κάτω κατάστρωμα. Μπορείτε να ελιχθήτε μέσα από τους εξωτερικούς διαδρόμους και να βρείτε το άνοιγμα που οδηγεί στα εσωτερικά διαμερίσματα. Oλοι οι χώροι είναι αρκετά εύκολα προσπελάσιμοι και αρκετά αντικείμανα που εξυπηρετούσαν τις ανάγκες του προσωπικού βρίσκονται ακόμα στην θέση τους. Καιρός για μία εξωτερική περιήγηση. Αφήνουμε τα άδυτα του πλοίου και κατεβαίνουμε από την πλευρά της πρύμνης. Ο αμμώδης βυθός γυαλίζει στο φώς του ήλιου που φτάνει ακόμα έντονο στα 27 μέτρα βάθος. Μεχρι πριν μερικά χρόνια η τεράστια προπέλα του φορτηγού βρισκόταν στην θέση της ακίνητη, βυθισμένη και αυτή αρκετά βαθειά στην άμμο. Η αξία του μετάλλου της όμως οδήγησε τους σύγχρονους χρυσοθήρες των βυθών στην αφαιρεσή της. Ελάχιστα εκατοστά πάνω από την άμμο του βυθού ξεπροβάλει μόνος πλέον ο άξονας της. Το περιτρυφύρισμα του ναυαγίου εξωτερικά (μήκος περίπου 45 μέτρα) μας οδηγεί στο μπροστινό μέρος του σκάφους. Τόση ώρα παρατηρώντας το σχεδόν ατόφιο κουφάρι του πλοίου καθισμένο ολόϊσια στον βυθό, νόμισα ότι παρατηρούσα ένα σκάφος στο καρνάγιο έτοιμο ανα πάσαστιγμή να ξεκινήξσει για νέα ταξίδια. Τώρα όμως στην μπροστινή πλευρά του σκάφους , το σκηνικό αλλάζει. Οι παραμορφωμένες και τσακισμένες λαμαρινες σε προειδοποιούν για την επόμενη σκηνή. Η πλώρη έχει αποσπαστεί ολόκληρη και ένα τεράστιο χάσμα βρίσκεται στην θέση της. Στο κάτω μέρος, στα αμπάρια του φορτηγού, είναι ακόμα στιβαγμένες μία μία οι μεταλλικές λαμαρίνες του φορτίου. Οι ακμές τους ξεχωρίζουν ακόμα αλλά η οξείδωση έχει μετατρέψει πλέον τις λαμαρίνες σε ένα ενιαίο σώμα.. Η ώρα περνάει γρήγορα και απο τα 27 μέτρα είναι πλέον καιρός να αρχίσουμε την ανάδυση.. Περνάμεμε ξανά μεσα απο τους διαδρόμους των καταστρωμάτων και ακολουθόντας το φουγάρο σταματάμε για μερικά λεπτά στα 5 μετρα. Ετσι από πάνω παρατηρούμε ξανά τον τεράστιο σκουριασμένο όγκο που σβύνει απαλά στο γαλάζιο των νερών.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου