Τελεσίδικη –πιλοτική για χιλιάδες παρόμοιες περιπτώσεις– καταδίκη τράπεζας για παραβίαση προσωπικών δεδομένων δανειολήπτη. Η τράπεζα καλείται να αποζημιώσει χρηματικά πολίτη για ηθική βλάβη που του προκάλεσε, παραχωρώντας τα προσωπικά του δεδομένα (όπως στοιχεία ταυτότητας, σταθερό και κινητό τηλέφωνο) σε εισπρακτική εταιρεία, οι υπάλληλοι της οποίας άρχισαν να τον «βομβαρδίζουν» με τηλεφωνήματα, ζητώντας του να καταβάλει τις δόσεις δανείου που είχε καθυστερήσει.......
Ρεπορτάζ: Καίτη Καλογήρου
Όπως ανέφερε ο δανειολήπτης στην αγωγή του κατά του χρηματοπιστωτικού ιδρύματος «η τράπεζα προέβη σε παράνομη επεξεργασία των συλλεγέντων από αυτήν -κατά την κατάρτιση δανειακής συμβάσεως- προσωπικών δεδομένων μου περί του χρέους μου, παραλείποντας να με ενημερώσει, όπως όφειλε, με τρόπο σαφή για τους σκοπούς της επεξεργασίας κατά το στάδιο συλλογής των δεδομένων αυτών κατά το χρόνο καταρτίσεως της επίδικης συμβάσεως δανείου, αφετέρου δε, κατά το χρόνο πριν από τη διαβίβαση τους στην επικαλούμενη εισπρακτική εταιρία (αποδέκτρια) για τη μέλλουσα ανακοίνωση των προσωπικών μου δεδομένων προς αυτήν.
»Η εισπρακτική εταιρία παρανόμως επεξεργάσθηκε ως αποδέκτρια τα ως άνω προσωπικά δεδομένα, τα οποία μη νομίμως συνέλεξε από την εναγομένη και καταχώρησε αυτά στο αρχείο της (ηλεκτρονικό υπολογιστή), ακολούθως δε τα χρησιμοποίησε δια της αναφερομένης στην αγωγή υπαλλήλου της, η οποία με κάλεσε τηλεφωνικώς στο κινητό τηλέφωνο και στο τηλέφωνο της οικίας μου και, αιφνιδιάζοντας με, μου ζητούσε την επιβεβαίωση των γνωστών σε εκείνη προσωπικών μου δεδομένων (στοιχεία ταυτότητας κλπ), καθώς και του χρεωστικού υπολοίπου της δανειακής μου σύμβασης, χωρίς να με ενημερώνει για την επωνυμία της εταιρίας εκ μέρους της οποίας με καλούσε. Με τις παραπάνω παράνομες πράξεις και παραλείψεις η εναγομένη τραπεζική εταιρία μου προκάλεσε μεγάλη ψυχική αναστάτωση, θυμό και οργή».
Με την αγωγή του ο πολίτης , ζητούσε μετά νόμιμη μετατροπή του καταψηφιστικού αιτήματος σε αναγνωριστικό, να αναγνωρισθεί ότι η εναγομένη οφείλει να του καταβάλει νομιμοτόκως το ποσό των 80.000 ευρώ για χρηματική του ικανοποίηση προς αποκατάσταση της προκληθείσης σ” αυτόν εκ της άνω αιτίας ηθικής βλάβης.
Η αγωγή του έγινε δεκτή από το Πρωτοδικείο της Αθήνας (εν μέρει ως προς το χρηματικό ποσόν της αποζημιώσεως) και η υπόθεση πήγε στο Εφετείο της Αθήνας μετά από έφεση που άσκησε η τράπεζα για «εσφαλμένη ερμηνεία και εφαρμογή του νόμου και κακή εκτίμηση των αποδείξεων».
Τι λέει η απόφαση
Σύμφωνα όμως με το σκεπτικό του Εφετείου (ΜΟΝΟΜΕΛΕΣ ΕΦΕΤΕΙΟ ΑΘΗΝΩΝ- Τμήμα 5°), καταλυτικό για τις μεθόδους που επέρχονται οι τράπεζες όταν οι δανειολήπτες καθυστερούν την καταβολή των δόσεων, αποδείχτηκαν τα ακόλουθα: «Ο ενάγων είχε καταρτίσει με την εναγομένη στις 21-12-2004 σύμβαση προσωπικού δανείου ποσού 25.000 ευρώ εξοφλητέου σε 48 μηνιαίες δόσεις.
Κατά την κατάρτιση της συμβάσεως η εναγομένη τράπεζα συνέλεξε από τον ίδιο τον ενάγοντα τα αναγκαία προς τούτο απλά προσωπικά δεδομένα αυτού, όπως επώνυμο, όνομα, όνομα πατρός, ημερομηνία γέννησης, αριθμό ταυτότητας, διεύθυνση κατοικίας, αριθμό τηλεφώνου (σταθερού και κινητού), επάγγελμα .
Η αποπληρωμή του δανείου δεν εξελίχθηκε ομαλά, διότι ο ενάγων καθυστέρησε την καταβολή των τριών τελευταίων δόσεων συνολικού ύψους 1.865,83 ευρώ. Έχοντας αξίωση η εναγομένη τράπεζα από τις καθυστερούμενες δόσεις του δανείου, ανέθεσε την είσπραξη της οφειλής αυτής στην εταιρία με την επωνυμία «ΥΠΗΡΕΣΙΑ 800 – ΤΕΛΕΠΕΡΦΟΡΜΑΝΣ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΠΑΡΟΧΗΣ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ», διαβιβάζοντας σ” αυτήν τα παραπάνω προσωπικά δεδομένα του ενάγοντος, μεταξύ των οποίων το τηλέφωνο κατοικίας του , το κινητό και το σταθερό που είχε ο ίδιος δηλώσει ως τηλέφωνο επικοινωνίας στην για χορήγηση πιστωτικής κάρτας, καθώς επίσης και το δυσμενές οικονομικό δεδομένο της οφειλής, χωρίς προηγουμένως να έχει ενημερώσει τον ενάγοντα για τη διαβίβαση αυτή.
Η τράπεζα με τις πρωτόδικες προτάσεις της ισχυρίσθηκε ότι κατά τη συλλογή των προσωπικών δεδομένων του ενάγοντος για τη σύμβαση του δανείου είχε προβεί σε σχετική ενημέρωση που εμπεριέχετο σε όρο της σύμβασης.
Το κείμενο όμως αυτό της προσκομιζόμενης σύμβασης, της οποίας το περιεχόμενο είναι αναμφίβολο, ουδόλως αποδεικνύεται από την εναγομένη – που έχει το βάρος απόδειξης της ενημέρωσης κατά τα εκτιθέμενα στη μείζονα σκέψη – ότι αυτή κατά τον παραπάνω χρόνο της συλλογής των δεδομένων είχε ενημερώσει τον ενάγοντα κατά τρόπο σαφή για το σκοπό της επεξεργασίας (διαβίβασης) και για τους αποδέκτες ή τις κατηγορίες των αποδεκτών, όπως απαιτείτο κατ” άρθρο 1.1 παρ. 1 β, γ. Η τράπεζα εξάλλου δεν επικαλέσθηκε, ούτε απέδειξε ότι είχε προβεί σε τέτοια ενημέρωση μεταγενέστερα, μετά τη συλλογή των δεδομένων και πριν από τη διαβίβαση τους στην εισπρακτική εταιρία.
Η τελευταία προέβη σε περαιτέρω επεξεργασία (χρήση) των παρανόμως διαβιβασθέντων σ” αυτήν από την εναγομένη προσωπικών δεδομένων του ενάγοντος, καλώντας αυτόν τηλεφωνικώς δια υπαλλήλου της, η οποία αιφνιδιάζοντας τον υιό του ενάγοντος του ζητούσε – χωρίς μάλιστα να τον ενημερώνει για λογαριασμό ποιας εταιρίας τον καλούσε – να της επιβεβαιώσει τα σχετικά με τη ρύθμιση της επίδικης οφειλής του, προκαλώντας τόσο στον ίδιο όσο και στον ενάγοντα μεγάλη ψυχική αναστάτωση, θυμό και οργή από το γεγονός ότι τα απόρρητα κατά τον ως άνω νόμο προσωπικά του δεδομένα είχαν ανακοινωθεί και διαρρεύσει χωρίς καμμιά δική του ενημέρωση σε τρίτους.
Οι προαναφερόμενες παρανομίες και υπαίτιες (από πρόθεση) πράξεις και παραλείψεις της εναγομένης (δια των προστιθέντων οργάνων της) προσέβαλαν την προσωπικότητα του ενάγοντος και προκάλεσαν σ” αυτόν σημαντική ηθική βλάβη, ενώ τα όργανα της εναγομένης, κατά την επεξεργασία (διαβίβαση, λήψη, καταχώρηση, χρήση) των προσωπικών δεδομένων αυτού, χωρίς την προηγούμενη ενημέρωση του, όφειλαν να γνωρίζουν την πιθανότητα επέλευσης της προαναφερόμενης ηθικής βλάβης».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου