Παρασκευή 24 Φεβρουαρίου 2012

Μεθυδότεια | Μύηση σε Διονυσιακό δρώμενο (Παρασκευή 24/02 στους δρόμους της Νάξου)

 Με τα Μεθυδότεια προσπαθούμε να αναδείξουμε εν μέρει, την πεμπτουσία και τον θεμελιώδη χαρακτήρα του Διονύσου που δεν ήταν άλλος από την ΜΑΝΙΑ.
Την Μανία που ονομάζεται Διόνυσος και δεν είναι η ασθένεια =(η Λύσσα,... η Ερινύα) και η ασθενής ζωή, αλλά, η γενεσιουργός δύναμη της δημιουργικότητας μας.
Ο Διόνυσος είναι ο πιο υγιής και αντιφατικός θεός που συμβολίζει την συνύπαρξη των διαφορετικών στοιχείων της ζωής: του Άδη, του Ουρανού και...
της Γης.
Η μέθη και όλες οι εκφάνσεις της αποτελούν τα αναπόσπαστα μέλη του Διόνυσου. Η μουσική πηγάζει από αυτό το αντιφατικό πνεύμα που ευλογεί δημιουργεί και ενθουσιάζει ενώ ταυτόχρονα είναι άγριο και αλλόφρων! Είναι η ζωή και ο αφανισμός της!
Είναι η έννοια που εμπεριέχει κάθε ζωή παρελθούσα και μέλλουσα τόσο στον Άδη και στον Ουρανό όσο και στην Γη!
Για αυτό και αποκαλείται ο πατέρας των Μυστών. Ο πολλαπλός Θεός. Ο μαινόμενος θεός που προς χάριν του μαίνονται οι μαινάδες. Γιαυτό και η μάσκα είναι αναπόσπαστο μέλος του Διόνυσου. Με αυτήν αντικρίζει τους ανθρώπους και τους συγκλονίζει με την έλλειψη απόστασης μεταξύ ζωής και θανάτου.
Η πεμπτουσία του Διονύσου και ο θεμελιώδης χαρακτήρας του ήταν η Μανία. Η έκσταση και η μανία που προέρχονται από την ελεύθερη ένωση του θεού με την φύση και τον άνθρωπο. Η Μανία που ονομάζεται Διόνυσος δεν είναι η ασθένεια =(η Λύσσα, η Ερινύα) και η ασθενής ζωή, αλλά, το απαύγασμα της υγιούς ύπαρξης και η γενεσιουργός δύναμη της δημιουργικότητας μας. Είναι η δύναμη που μετατρέπει την τακτική ζωή σε χάος και αναδεικνύει σε πρωτεύον ότι αρχέγονο και ψυχικό διακατέχουν το Είναι μας και έχουν καταπιεστεί. Γιαυτό και ο Διόνυσος παρά την συγγένεια του με τον Άδη την Σφίγγα και όλα τα πνεύματα του Κάτω Κόσμου παραμένει ο πιο υγιής θεός. Είναι ο Θεός της ένωσης και της αρμονικής συνύπαρξης των διαφορετικών στοιχείων της ζωής! Είναι η έννοια που εμπεριέχει κάθε ζωή παρελθούσα και μέλλουσα τόσο στον Άδη και στον Ουρανό όσο και στην Γη! Γιαυτό και αποκαλείται ο πατέρας των Μυστών. Ο πολλαπλός Θεός. Ο μαινόμενος θεός που προς χάριν του μαίνονται οι μαινάδες.
Αυτό το αντιφατικό πνεύμα που ευλογεί δημιουργεί και ενθουσιάζει είναι ταυτόχρονα άγριο και αλλόφρων! Είναι η ζωή και ο αφανισμός της! Η άμεση παρουσία και η απόλυτη απομάκρυνση της συνείδησης. Πάνω από όλα είναι η μακαριότητα και η φρίκη όποιου θέλει να δημιουργήσει και καταδύεται στους «τόπους» όπου κατοικούν η ζωή και ο θάνατος μαζί. Και όταν αναδύεται υπάρχει μια λάμψη μανίας στα μάτια του και μια ηδονική αλλοφροσύνη που ο ενθουσιασμός της σπάει κάθε φραγμό και όριο! Από αυτές της αντιφάσεις της δημιουργίας αναδύεται κάθε έκφανση μέθης. Από εδώ πηγάζει η μουσική που μεταμορφώνει τον κόσμο στον οποίο η ζωή έγινε συνήθεια και ο θάνατος απειλητικό κακό. Γιαυτό και η μάσκα είναι αναπόσπαστο μέλος του Διόνυσου. Με αυτήν αντικρίζει τους ανθρώπους και τους συγκλονίζει με την έλλειψη απόστασης μεταξύ ζωής και θανάτου.
sinaxia

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου